Christiaan Weijts (1976, Leiden) is redacteur van Mare, het weekblad van de universiteit van Leiden. Daarnaast is hij sinds 2006 columnist voor nrc.next. De columns die hij schreef voor Mare werden in 2003 gebundeld onder de naam Sluitingstijd. In 2006 verscheen zijn debuutroman Art. 285b. Het werd enthousiast onthaald door de pers en won de Anton Wachterprijs. In 2008 verscheen zijn tweede roman Via Capello 23, een superieure roman die door Recenciewebs tot winnaar van de shortlist werd verkozen.

Via Cappello 23 is een veelstemmige, carnavaleske verkenning van onze tijd, een modern drama over toerisme, theater, media, privacy, schilderkunst, wetenschap en erotiek, tegen de achtergrond van een steeds sneller veranderende wereld en een stijgende zeespiegel. 

Venetië aan het begin van het derde millennium. Acqua alta, de vloedgolven die de kades steeds vaker blank leggen, is niet de enige bedreiging die de lagunestad treft. Toerisme verandert het voormalige centrum van de Europese kunst in een pretpark, de oorspronkelijke bewoners trekken er uit weg, en de gondeliers gaan geregeld in staking. 
Journalist Daniël Schaaf komt verslag doen van zo’n gondelierstaking, en raakt in contact met een reisleidster. Als de blokkade van het Canal Grande uitloopt op een drama, krijgt hij een nieuwe rol toebedeeld. 
Een heel andere band met Venetië heeft kunsthistoricus Arthur Citroen, die onderzoek doet naar schildersmodellen in de Renaissance. Hij raakt in de problemen als filmpjes die hij van een van zijn studentes maakt op internet opduiken. Citroen dreigt slachtoffer te worden van een trial by media, waar Schaaf hem uit denkt te kunnen redden. 
Wat al deze personages bindt, is dat ze, zoals duizenden toeristen, hun namen schreven onder het balkon van Romeo en Julia in Verona, aan de Via Cappello 23, het adres waar de fictie vaste voet in de werkelijkheid heeft gekregen. 

Elsbeth Etty in NRC Handelsblad
“Mulischiaanse roman (…) Flitsende analyse van onze tijd (…) trekt alle registers van eigentijds taalgebruik open (…) maar even virtuoos doorsnijdt hij dit proza met elegante en erudiete kunsthistorische vertogen. (…) Een ingenieus geconstrueerd schouwspel dat zich op vele podia in Italië en Nederland afspeelt en mogelijk ook nog een Leidse sleutelroman bevat.”

Elsevier:  “Een modern sprookje, waarin journalistiek en wetenschap te kijk worden gezet. Een scherp boek over de macht van de media - en van duivelse meisjes.”